بازدید امروز : 44
بازدید دیروز : 28
مدتهاست که میخوام از همه شما هموطنان عزیزم که وبلاگ کوچکم را مورد نوازش لطف خود قرار میدین ، تشکر کنم.
مدتهاست میخوام پاسخ نگرانی های بستگان بیماران را آنطور که شایسته عواطف انسانی شان است بدهم.
من در کنار شما هستم.... با شما ها هر روز در بیمارستان و کلینیک مواجه میشم.... بهتون لبخند میزنم... به حرفاتون گوش میدم.... میدونم نگرانی های شما چیه؟
میدونم وقتی فردی دچار سرطان میشه .... افکارش چقدر آشفته میشه.... میدونم در فرهنگ ما حتی گفتن کلمه سرطان هم آروم صورت میگیره...
خیلی زیاد مواجه شدم که ... بیمار یا خانواده اش .... سعی میکنن کلمه سرطان رو به زبون نیارن.
چشمان نگران همه شماها مقابل منه..... چه اونهایی که در طول ماه حداقل یکبار میبینم .... چه آنهایی که در سایر جاهای دنیا دارن درمان میشن...و هر از گاهی به کمک اینترنت باهاشون حرف میزنم.
میدونم خیلی از شما ها الان اطلاعات درست و نادرست زیادی رو درباره سرطان جمع آوری کردین.... میدونم سوالات زیادی در مورد شیمی درمانی .... اشعه درمانی (برق) ..... ایمنی درمانی دارین.
میدونم علی رغم بی اشتهایی سعی میکنین غذای سالم بخورین. میدونم بزرگترین سوالتون اینه که چطور از پس این " سلولهای خیانتکار" بر بیاین....
همواره در این 12 سال بیش از انچیزی که شما برای دانستن عطش داشتین .... خواندم ... تحقیق کردم.... با شما ها صحبت کردم.... این وبلاگ رو اول از پرشین بلاگ شروع کردم بعدش آوردم اینجا توی پارسی بلاگ .... نوشتم ... خواندم ... و ... نوشتم و ...در کنارتان ماندم .... در روزهای سخت درمان و روزهای شیرین بهبودی.
شما ها در این سالها با ایمیلهاتون .... با تشکرهای حضوری تون .... با سوالاتتون ... هر روز عشق منو برای کمک کردن به بیماران سرطانی شعله ور تر کردین....
به خاطر همه پیغامهایی که میفرستین....متشکرم
در این سالها ... وقتی سایتهای خارجی رو میدیدم ... همیشه آه از نهادم بلند میشد که :
چرا ما نباید یک سایت عمومی بومی، ویژه سرطان که به شایستگی و صحیح اطلاعات رو در اختیار مخاطبین قرار بده نداریم...
این روزها به دلایل بسیاری ... سرطان داره در کشور ما به صورت یک سونامی پیشروی میکنه....
تجربه مدیریت این وبلاگ و تمام تجربیات این 12 سال .... برآنم داشت .... که برخیزم.... و تمام تلاشم را جمع کنم و برای شما سایتی جامع و شایسته طراحی کنم.... چیزی که هم من ... و هم شما به بودنش ببالیم....
و محدودیتهای وبلاگ رو نداشته باشه ...
هم اکنون اگر به بخش بروشورهای وبلاگم مراجعه کنین ... متوچه میشین که لینکشون خراب شده.... این بار میخوام چیزی به یادگار بر جای بگذارم.... که امیدوارم خداوند بزرگ ... به عنوان وظیفه انسانی من در عمری که برایم منظور کرده قبول کنه .... و خشنود بشه
همواره دستانم به سمت شما گشوده است....
منتظر نظراتتون هستم..... دوستتان دارم.....
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
دو شب قبل دردی در قلبم احساس کردم ، با دستم سمت چپ قفسه سینه ام را نگه داشتم. رادمهر مقابلم در ایستگاه پرستاری ایستاده بود و با نگرانی نگاهم می کرد. لبخند مختصری به او زدم و برای اینکه شاهد درهم شدن چهره ام نشود ، زود صورتم را برگرداندم.
آن شب با یک قرص زیر زبانی مشکل مرتفع شد.
دو شب بعد ....
وقتی در شروع شیفت وارد اتاق رادمهر شدم تا سرم را تنظیم کنم ، بی صبرانه پرسید : عمو ... بهتر شدی؟
مطمئن شدم ، آن شب، آنچه که دردم را آرام کرد ، یک زیر زبانی کوچک نبود (سابقه درد داشتم که به زیر زبانی جواب نمی داد) ، بلکه دعای زیر لب قلب کوچکی بود که عظمت پاکی اش وصف شدنی نیست.
رادمهرم متشکرم
راستی امروز تعداد بازدید کنندگان وبلاگم از مرز 100 هزار نفر گذشت ، از همه شما دوستان عزیزم که وبلاگم را مطالعه می کنید ، نظر میدید ، یا حضوری دلگرمم می کنید بی نهایت سپاسگذارم.
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
آتنا 2 ساله است ، تا یک هفته بعد از جراحی تومور مغزش ، از مادرش می خواست ، چراغ اتاق را روشن کند. او نمی دانست چراغ بینایی اش از جای دیگری خاموش شده است.
اکنون 2 ماه از درمانش می گذرد . جایی را نمی بیند. اما حس شنوایی و لامسه اش بسیار قوی شده. وقتی به اتاقش می روم ، بی صدا نزدیک می شوم ، بر می گردد و دستانش رادر جستجوی دستانم در هوا می چرخاند.
وقتی دستانم را به او می دهم ، تا مچ را لمس می کند و آرام می گوید : عمو ؟
پشتش را نوازش می کنم و از روی شعف خنده ای تا اعماق جان می کند.
خداوندا ، چراغ دنیایش را خاموش کردی ، ناز حکمتت که چراغ دلش از همه بینایانی که سالها نظاره گر زیبایی ها و زشتی های دنیایت بوده اند ، روشن تر است.
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
واکنش آدمها در مقابل سرظان ، بستری شدن ، درمان با هم فرق میکنه ... البته به این معنا نیست که طبقه بندی خاصی نداره... چون میشه با کمی تفاوت در گروه های بزرگتری اونها رو طبقه بندی کرد....
برخی در روزها اول خوش خلق هستند و به مرور تحملشان را از دست میدهند ... حق هم دارند چون فرآیند درمان به صبر و حوصله و پیگیری مداوم احتیاج داره... حال اگر این بیمار کودک باشد چه اتفاقی می افتد ؟ .... قطعاً پیچیده تر می شود...
برخی اوایل خلقشان تنگ است اما به مرور خودشان را سازگار می کنند ... بیشتر این اتفاق در گروه سنی 20 تا 60 رخ می دهد... اما قطعی نیست گاهی هم میبینیم که سازگار نمی شوند....
برخی می ترسند ... برخی تسلیم می شوند ... برخی مضطربانه ادامه می دهند ... برخی هم خودشان را می بازند...
اما ، به ندرت می توانید کسی را پیدا کنید که از همان روز اول لبخند بر لبانش باشد و تا آخر درمان هیچ تغییری در خلق و رفتارش مشاهده نشود... ولی هر چیزی یک استثناء دارد.... و من فکر میکنم ... محدثه (یکی از کودکان محک که اکنون آرام آرام دارد برای خودش خانمی می شود ) یکی از این استثناهاست... ضمن آرزو برای سلامتی اش ... حیفم آمد تفسیرش را از سرطان بدون لقب یا به قول امروزی ها Brand برایتان بگذارم... او آنقدر زیبا و ساده برخی از مشکلات رابه تصویر کشیده است که تصمیم گرفتم از امروز هر کسی که زیر آنهمه مشکلات ناشی از بیماری گلایه کرد ، "تفسیر محدثه ای" را توصیف کنم. پس شما را دعوت میکنم با "تفسیر محدثه ا ی" اشنا شوید:
‹‹ سه واژه محک ، سرطان و شیمی درمان کلماتی هستند که مدتها پیش برای اولین بار بدون داشتن هیچ مفهوم و معنی به گوشم خورد. اما االان که حدود یک سال و چند ماه می گذرد هر کدام برایم مفهوم خاص خود را دارد.
محک کجاست ؟ سرطان چیست ؟ شیمی درمانی چه جوریه ؟
محک : مکانی مملو از عشق و محبت است که من آن را ب تمام وجود دوست دارم و در آن با دوستهایی ، با عناوین مختلف مانند دکتر ، پرستار ، روانشناس ، مددکار ، بچه ، نوجوان و .... آشنا شدم که وقتی مدتی آنها را نمی بینم دلم برایشان تنگ می شود ، همه اینها برای من مانند عضوی از خانواده ام هستند. محک برای من گنجینه ای از خاطرات تلخ و شیرین است.
سرطان : تقدیری که برای من رقم خورده و شاید خدا به وسیله ان می خواسته فاصله بین من و خودش را کم کند ، تا بیشتر نزدیکش شوم و به همه بفهماند اگر یرای لحظه ای ، کوچکترین عضو بدنتان ، درست کار نکند کل زندگی مختل می شود.
سرطان برای من بر خلاف دیگران یک نقطه منفی نیست و در آن نکات ریز مثبتی هم وجود دارد.
شیمی درمانی : نوعی روش درمان مثل تمام روش های دیگر که عوارض و مشکلات خاص خودش را دارد ، اما می شود با ان کنار آمد و انسان با هر شرایطی می تواند کنار آید ، و سازگار شود.
من دیر یا زود درمانم به پایان می رسد ، اما محک را ترک نمی کنم ... اینجا دوستانم هستند به دیدنشان خواهم آمد و به دوستان جدیدی که می آیند کمک خواهم کرد بر بیماری خود غلبه کنند.››
در اینجا به همکاران عزیزم در بیمارستان و موسسه خیریه محک تبریک می گویم و خسته نباشید عرض میکنم.
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
تقریباً یک سال پیش بود ، توی همین وبلاگ دختری برام کامنت گذاشت و سوالاتی پرسید.
وقتی پیگیری کردم مشخص شد ، این دختر نازنین ، اسمش سمیرا بود ، به دلیل دوریش از تهران نمیتونستم کمک زیادی بهش بکنم ، نگرانش بودم ، گاهی براش آف میذاشتم و گاهی هم جوابی دریافت می کردم.
دیروز بی دلیل چراغ یاهوم روشن بود ، و خبری که تمام آن نگرانی ها را به پایان رساند را خواندم.... بله درست حدس زدین .... سمیرا بعد از تحمل سنگین ترین داروهای شیمی درمانی ، بهبود یافته بود ، ضمن آرزوی تداوم سلامتیش و تبریک به خودش و خانواده ش ... نامه کوتاهی رو که ازش خواستم برای بیماران سرطانی بنویسه رو براتون اینجا میذارم. امیدوارم روزی به دلیل کثرت این نامه ها مجبور بشم وبلاگی جدا گانه براش طراحی کنم.
سلام
اسم من سمیرا هست الان 25 سالمه وقتی 21 سالم بود چند وقتی بود که زیاد خون دماغ میشدم
مدتی بهش محل نزاشتم تا اینکه زیاد شد
با مامانم رفتم دکتر کلی ازمایش دادم مشخص شد که سرطان دارم
شیمی درمانی شدم یک مدتی خوب شدم ولی دوباره به سراغم امد
باز شیمی درمانی کردم
الان 3 ماه هست که خوبم و امیدوارم که همه شما هم خوب بشین
دوستای عزیزم تو مدت درمان ناراحتی های زیادی داریم ولی همه این ها به خوب شدنمون می ارزه
دوستتون دارم سمیرا
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
وقتی بین دوستان هستم ، گاهی وقتی تو یه مهمونی صحبت شغل میشه ، وقتی آدمها میفهمن من پرستار بخش سرطان هستم و توی دهه اخیر فقط با این گروه سرو کار داشتم .
وقتی میگم دو سال اخیر بیشتر با بچه ها سر و کار داشتم .... قیافه هاشون از روی دلسوزی
خانم یاسمین زرگری وبلاگی دارن که حاوی مطالب مفیدی در ارتباط با سرطان هست من لینک وبلاگشونو همینجا با اسم " من میتوانم " گذاشتم .
ایشون در آخرین مطلبی که توی وبلاگشون گذاشتن به نکات مفیدی در ارتباط با نحوه برخورد با بیماران سرطانی اشاره کردن. که خواندنش رو به همه شما توصیه میکنم.
بر طرف کردن آسیب های روحی بیمار سرطانی
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
امروز کامنتامو بررسی میکردم .... یه کامنت داشتم از کسی که میداند و میداند که میداند....
ضمن آرزوی سلامتی براش بدون قدمه از همه شما دعوت میکنم سری ب وبلاگش بزنید:
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
دنیای والدین کودکان سرطانی ، دنیایی پر از حقیقت ها و واقعیت های متناقض است. ما کادر درمان با امید دادن ، با کمک به حل مشکلات کودک ، با گوش دادن به نگرانی ها و درد دلهایشان آنها را تا بالاترین پله نردبان پیگیری و تلاش می بریم.
اما در آن بالا اگر به هدف اصلی که درمان است نرسیدیم ، چه تفاقی می افتد؟
حقیقت اینست که آنها در آخرین پله نردبان رها میشوند ، بدون اینکه نردبانی در زیر پایشان قرار گرفته باشد.
مرگ کودک سرطانی ، یک سوگ معمولی نیست ، در سانحه تصادف اتوموبیل ، از دست رفتن ناگهانی اتفاق می افتد ، قصد ندارم آن سوگ را کم اهمیت جلوه بدهم ، به هر حال از دست دادن فرزند در هر سنی و با هر علتی ، برای والدین دردناک است.
اما کودک سرطانی ، درد می کشد ، بستری می شود ، روندهای تشخیصی طاقت فرسا را پشت سر میگذارد.
اگر روند مواجه شدن با بحران در هر انسانی از مرحله انکار تا تسلیم طی شود ، در این والدین ، بحران به گونه ای است که هر روز بارها و بارها تکرار میشود.
عفونت ، بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ ، اسهال، تهیه دارو ، هزینه درمان ، ... همه اینها بحران های جدی هستند .
توجه به مشکلات روحی که ممکن است برای والدین بروز کند تقریباً نادیده گرفته شده است.
در حوزه کتاب و سینمای ایران هم که قربونشون برم با این همه نبوغ و کادانی ، هر وقت واردش شدن گند زدن به همه چیز.
دوست بسیار عزیزی ، فیلمی دیروز به من داد بنام " My sister"s keeper " ...بدون هیچ توضیحی ، فکر میکنم بد نباشه تماشا کنید.
Lindo ی عزیزم ، تو همیشه مرا شرمنده مهربانی هایت میکنی.
خواننده گرامی سلام ؛
با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده افتتاح شد .
بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
لینک دوستان
لوگوی دوستان
پیوندهای روزانه
فهرست موضوعی یادداشت ها
بایگانی
اشتراک
