سلام خوشحالم كه اين وبلاگو مي بينم
يادم هست يكي از بيماران سرطاني كه پيرمرد شوخي بود در اعتراض به تراي هاي نا موفق همكاران در رگ گيري اشاره به دستش مي كرد و مي گفت:
آي جان اين جونه ها... _ بادمجون نيست
راستش پيرمرد راست مي گفت.
موفقيت در رگ گيري يه توفيق الهي ست و هيچ كس منكر سخت بودن اون در بيماران كموتراپي نيست
اما بايد همكاران به يه نكته توجه كنند كه در رگ گيري رفتار پرستار با بيمارش بايد مديريت شود بطوريكه بيمار احساس نكند كه با او مثل يك موجود بي جان رفتار مي شود و خطاب به پرستار بگويد كه بابا اين جونه ها بادمجون نيست.
يه نكته اي كه علاوه از توصيه هاي همكار محترم مي خوهم به آن اشاره كنم اين است كه در رگ گيري همكاران محترم بايد از وقت خودشون مايه بذارن نه از جون مريض.
چون اين نكته هم به نفع مريضه و هم به نفع پرستار
بياد داشته باشيم كه تا از وجود رگ در اندامي مطمئن نشديد هرگز شانسي بيمارتونو سوراخ سوراخ نكنيد و بياد داشته باشيم كه هر تراي ناموفق تمركز رواني پرستار رو به هم خواهد ريخت و نتيجه تراي هاي بعدي نيز خوب نخواهد بود در حاليكه اگر براي لمس كردن و يافتن رگ وقت كافي بذاريم اونوقت هم نتيجه كار بهتر خواهد بود و هم اعتماد به نفسمان در رگ گيري هاي بعدي افزايش خواهد يافت.
زياد سرتون رو درد نيارم و آخر سر اينكه نظري هم به بالا داشته باشيد و با مدد گيري از نام او كارتونو با اعتماد به نفس شروع كنيد و از او بخواهيد كه شما رو در پيش بيمارش شرمنده نكنه .(يا علي مدد)