مایعات و شیمی درمانی:

اکثر داروهای شیمی درمانی دارای سمیت بالایی برای سایر اعضائ بدن هستند. یکی از مهمترین مسائل در هنگام  شیمی درمانی تنظیم ممیزان مایعات دریافتی است.

اگر از نظر کلیوی مشکل خاصی ندارید باید روزانه ? تا ? لیتر مایعات مصرف کنید.

هر لیوان ??? سی سی است و با این حساب شما باید روزانه ? تا ?? لیوان مایعات مصرف کنید.

این مایعات باید ساده باشند. مثلا بر خلاف تصور عمومی شما تا ? روز نباید از شیر استفاده کنید. چون شیر با تاخیر از معده خارج می شود و این مسئله میتواند موجب تشدید تهوع و استفراغ شما شود.

یا معجونهای مختلفی که توسط مخلوط کن درست می کنید در روزهای اول بعد از شیمی درمانی موجب سنگینی معده تان میشود.

اکنون چند نوع از این مایعات ساده را برایتان لیست می کنم:

آب میوه تازه :

آب هندوانه با افزایش ادرار  می تواند از سمیت دارو بکاهد.

آب سیب بخاطر فیبر بالا در کاهش عارضه یبوست مفید است.

کلا آب میوه را تازه تهیه کنید و از مصرف کنسانتره های بازار اجتناب کنید. چون اکثر آنها فقط حاوی اسانس و اسید سیتریک هستند که کار خاصی برای شما انجام نمی دهند.

اگر از نظر معده مشکل خاصی دارید از مصرف آب میوه های اسیدی و ترش مانند آب انار ؛ آب پرتقال و آب آلبالو اجتناب کنید.

دوغ  یکی از بهترین مایعاتی است که می توانید استفاده کنید.

چای کمرنگ می تواند خستگی ناشی از عوارض دارو را در شما کاهش دهد. مخصوصا اگر سبز باشد.

همچنین یک تحقیق نشان داده است که مصرف عرق نعناع در کاهش تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی موثر است.

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

تهوع و استفراغ

یکی از مهمترین مشکلات بیماران سرطانی تهوع و استفراغ است. این عارضه می تواند به یکی از دلایل زیر باشد:

عوارض داروهای شیمی درمانی

نوع بیماری

وضعیت روحی

رژیم غذایی

تهوع و استفراغ شدید می تواند بیمار را دچار بی اشتهایی کند و در نتیجه موجب ضعف و کاهش وزن بیمار شود. معمولاُ قبل از شیمی درمانی داروهای ضد تهوع قوی مورد استفاده قرار می گیرد.

بیماران مختلف با توجه به نوع دارو ، تجربه درمان قبلی ، وضعیت روحی و نوع تغذیه دچار درجات مختلفی از تهوع  و استفراغ می شوند. تدابیر پرستاری که برای این بیماران در نظر گرفته میشود عبارتند از :

مصرف غذا های ساده و فاقد چربی از 24 ساعت قبل از شیمی درمانی تا 48 ساعت بعد از آن

مصرف قرص ضد تهوع نیم ساعت قبل از غذا طبق دستور پزشک معالج

مصرف شش وعده غذا در روز با حجم کم

دوری کردن از آشپزخانه در طی آماده شدن غذا (چون بوی غذا در طی آماده سازی معمولاٌ ناراحت کننده است.)

مصرف غذا در فضای آزاد بطوری که بوی غذا چندان به مشام نرسد

پرهیز از گرسنگی ‌؛ چون خالی بودن معده موجب تشدید حالت تهوع می شود.

اجتناب از لباسهای تنگ که فشار داخل شکم را افزایش داده موجب تشدید تهوع می شود.

پرهیز از غذا های خیلی شیرین ؛ گرم و ادویه دار

غذاهایی مصرف کند که در معده سنگینی ایجاد نکند.(نان برشته؛ کلوچه ؛ بیسکوئیت های شور‌ ؛ ماست ؛ جو ؛ گندم ؛ گوجه پخته ؛ جوجه بدون پوست ؛ هلو و سایر میوه های نرم)

نکته ای که باید در اینجا به بیماران عزیر توضیح داده شود اینست که در روزهای نزدیک به درمان از خوردن غذا های مورد علاقه تان اجتناب کنید چون تجربه تهوع و استفراغ باعث می شود شما دیگر آن غذا را دوست نداشته باشید.

اگر با بکار بردن تدابیر بالا باز هم تهوع داشتید به پزشک معالج یا پرستاری که شیمی درمانی را برایتان انجام داده است اطلاع دهید.                                             

در هر صورت سعی کنید مایعات را به هیج عنوان قطع نکنید حتی اگر تهوع و استفراغ داشتید به صورت زیر مایعات را مصرف کنید :

نیم ساعت اول هر 5 دقیقه یک قاشق

نیم ساعت دوم هر 10 دقیقه نصف استکان

نیم ساعت سوم هر 15 دقیق یک استکان

در تحقیقاتی که توسط یک محقق ایرانی در سال 1379 انجام شد مشخص شد که استفاده از تکنیکهای آرام سازی و گوش دادن به یک موسیقی دلخواه در حین انجام درمان و بعد از آن میتواند در کاهش اثر تهوع زایی داروهای شیمی درمانی نقش بسزایی داشته باشد.

من به بسیاری از بیماران توصیه می کنم از عرقیات گیاهی مانند عرق نعناع استفاده کنند که البته تحقیقات در سالهای اخیر این مطلب را تایید کرده است. 

باز هم اگر مشکل شما بر طرف نشد با ما تماس بگیرید و اگر مایل بودید تجارب شخصیتان را برایمان بنویسید تا بتوانیم در اختیار همه قرار دهیم.

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

سه سال قبل ....? ساله بود....دختر ناز و خوشگلی که وقتی ما را با آن روپوشهای سفید میدید...گریه را سر میداد...

شقایق دختر کوچولوئی که هرگز با ما کلمه ای صحبت نکرد....یکسال بعد...او ساکت ترین بچه ای شد که تحت شیمی درمانی قرار میگرفت.....

انگار افسرده شده بود....نه لبخند میزد...نه نگاهی به کسی میکرد...تنها گاهی زیر چشمی به سرنگهایی که داخل میکروست پر و خالی میشدند نگاهی میکرد....

سال دو و سوم هم به همین منوال گذشت....تزریق ها ی وریدی غالبا از طریق پلی سایت انجام میشد....و در کنارش تزریق داخل نخاعی ....متوترکسات + سیتارابین+هیدروکورتیزون....ادامه داشت.....

بیماری  ALL  ....پسر عمه شقایق هم همین بیماری را چندین سال قبل از شقایق گرفته بود...که متاسفانه اکنون جزء خاطره ای از شیطنتهای با مزه اش در یادها نماند....

اما شقایق....یکماه قبل....دکتر اعلام کرد که اخرین نوبت تزریق داخل نخاعی را برای شقایق انجام خواهد داد....و نمونه قبل از تزریق به پاتولوژی ارسال میشود....

و در صورت تایید پاتولوژی ...شقایق ? ساله که اکنون در کلاس اول دبستان درس میخواند...برای همیشه از این بیماری خلاص یافته است.

لبخند همکارانم....والدینش....پزشک معالج....همه دال بر یک هدیه از طرف خداوند بود....به همه ما.

یکهفته بعد پاتولوژی...جواب داد که نمونه مشکوک است....یک بار دیگر شیمی درمانی داخل نخاعی به همراه ارسال نمونه انجام شد....

همه ما اکنون منتظریم...ببینیم....شقایق.....کوچولو....چه وضعیتی دارد....

عصر روز ارسال نمونه...مادرش تماس گرفت و گفت...شقایق تهوع و استفراغ دارد...برایش توضیح دادم که علت بیشتر روحی روانی است....با یک ارامبخش بر طرف میشود....

شقایق کوچولوی ما....اگر چه دو سالیست که گریه نمیکند....اما انگار در درونش غوغائی بر پاست....امیدوارم اینبار پاتولوژی....اعلام کند که هیچ گواهی دال بر بیماری وجود ندارد

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

1-در اولین گزارش پرستاری یک توصیف کلی از تشخیص بیماری, علت بستری و تابلوی بالینی بیمار ذکر شود.

2-در همه گزارشات نحوه ورود بیمار به بخش گزارش شود(با پای خود, با برانکارد, در بغل پدر و مادر, ویلچرو...) 

3-وضعیت سلامتی(هوشیاری, ضعف, بیحالی, رنگ پوست, درد, علالیم حیاتی اولیه و موارد خاص مورد توجه در رابطه با بیمار ) در همه گزارشات ثبت شود. 

4-تمامیت پوست(زخم بستر داشته یا نداشته, مستعد زخم بستر یا خیر...) در مواردی که بیمار CBR است. 

5-وضعیت عمومی بیمار(ill , بی قرار , تهوع و استفراغ ,....) مشخص شود. 

6-در صورت ویزیت شدن بیمار در بخش , در گزارش پرستاری ثبت شود. 

7-نوع شیمی درمانی(وریدی, صفاقی, IT ) ذکر شود. 

8-وسیله vain paunher در گزارش پرستاری نوشته شود(آنژیوکت, اسکالپ وین و...). 

9-نوع رگ گیری(محیطی, مرکزی, پلی سایت و...) نوشته شود. 

10-ساعت شروع و اتمام شیمی درمانی مشخص باشد. 

11-برگه درمان به تفکیک دارو ثبت شود. 

12-علایم حیاتی بدو شیمی درمانی و اتمام در گزارش پرستاری ثبت شود. 

13-در صورتیکه دارو نکته خاصی دارد , در گزارش ذکر شود. 

14-Subjective data و ive data در گزارش پرستاری با دقت ثبت شود. 

اشتباهات یا از قلم افتادگیها, حتی اگر بی ضرر باشند, نه تنها در مراقبت پرستاری تاثیر می گذارند, بلکه اعتبار شما را در مقابل مراجع قانونی کاهش می دهند.

دقت کنید تا در ثبت دچار اشتباهات زیر نشوید:

1-از قلم افتادگی. شامل هر حقیقت مهمی که سایر اعضاء تیم مراقبتی جهت کمک به بیمار نیاز دارند. در صورت بروز مشکل دادگاه ممکن است نتیجه گیری کند که شما در اجراء کار قصور کرده اید یا تلاشکرده اید که مدرک مخفی باشد.

2-عقیده شخصی. تفسیرها و عقاید شخصی خود را وارد نکنید. فقط مشاهدات واقعی و عینی و اظهارات بیمار را ثبت نمائید.

3-ثبت مبهم. به جای "بیمار روز خوبی داشت" علت را توضیح دهید"بیمار وجوددرد را رد کرد".

4-تاخیر در ثبت. اگر مجبور به تاخیر در ثبت هستید , انرا مشخص کرده و زمان آنرا ثبت و امضاء کنید. زمان و تاریخ بازگشت برای ثبت را بنویسید.

5-تصحیح نا مناسب. هرگز یک ثبت نادرست را پاک یا محو ننمائید , و مطابق با خط مشی محل کار خود نسبت به اصلاح آن اقدام کنید.

6-ثبت غیر مجاز. فقط آنچه را که خودتان انجام داده اید ثبت کنید, و اقدامات سایرین را ثبت نکنید.

7-اختصارات مبهم یا نادرست. فقط از اصطلاحات مطابق با کمسیون مشترک اعتبار گذاری سازمانهای مرافبتی( JCAHO) The joint commission on Accreditation of Healthcare Organization وسازمان خودتان برای ثبت گزارشات استفاده کنید.

8 – ناخوانایی و فقدان وضوح.طوری بنویسید که دیگران بتوانند بخوانند . اگر از کاربرد یا تلفظ اصطلاحی مطمئن نیستید لز دیکشنری استفاده کنید

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

امروز میخوام از رگ گیری حرف بزنم...

البته همه دوستان استادند....رگ گیری هم چیزی نیست که بشه زیاد در مورد تئوریش حرف زد...بیشتر یک کار عملیه...و به مرور پرستاران در این مورد ماهر میشن...البته میدونین که بعضی ها هم تا اخرین روز کاریشون در این زمینه ماهر نمیشن!!!!

اول اینکه بیماران سرطانی به دلیل استفاده از دارو های سایتو توکسیک....رگهای بسیار شکننده ای دارند. گاهی به محض وارد شدن کانولا به داخل رگ از گوشه های محل ورود خون به زیر جلد نشت میکنه و به اصطلاح بومبه میشه....

در این موارد...بهترین کار اینه که اول سرم رو اماده بالای سر بیمار بگذارید...اماده یعنی....هواگیری شده...نه اینکه دارو هم بریزید داخلش....چون میدونید که بیشتر این داروها تاولزا هستن و اگه از رگ مطمئن نباشید ممکنه مشکلاتی بوجود بیاره.

داشتم میگفتم...سرم رو اماده بذارین...گارو رو ببنیدید....در اینجا لازمه که همکاری کنارتون بشینه به محض اینکه وارد رگ شدید....گارو رو باز کنه بعد سرم رو وصل کنید ...و وقتی مسیر رگ با سرم بیشتر باز شد..ارام ارام کانولا را تا اخر وارد کنید.

نکته دیگه اینکه هرگز از چین ارنج و مچ برای رگ گیری استفاده نکنید....داروها سوزش اورند...تاولزا هستند و گاهی بعد از تزریق مسیر رگ فیبروزه میشه...و ماهها همانطور باقی میمونه...خودتونو جای بیمار بذارین...خوب سخته دیگه....

نکته دیگه اینکه تمام رگها رو ارزیابی کنید...لمس و مشاهده...اخرین لحظه که میخواین کانولا رو وارد کنید یک لمس نهایی هم بکنید.....

حس لامسه از بینایی در رگ گیری قابل اعتماد تره....

سعی کنید محیط اطرافتان کم سر و صدا و منظم باشه چون روی رگ گیری تون تاثیر میذاره.

وضعیت فیزیکی خودتون هم مهمه ... اگر در وضعیت راحتی نباشید ممکنه دیواره رگ پاره بشه.

یک نکته مهم دیگه....از آنژیوکت ابی برای رگ گیری استفاده کنید....انجمن سرم درمانی کانادا تحقیق کرده و میگه....هیچ ارتباطی بین قطر کانولا و احتمال فلبیت وجود نداره....

گاهی دیدم همکارا از انژیوکت صورتی یا سبز استفاده میکنن...و ازشون پرسیدم...گفتن....انژیوکت ابی زود مسیرش میگیره....دوستان این صحت نداره...من 12 ساله که از آنژیوکت ابی واسه رگ گرفتن استفاده میکنم....و گاهی سه روز هم در دست بیمار مونده بدون اینکه مشکلی بوجود بیاره....منتها در پایان سرم درمانی به5  سی سی هپارین رقیق شده یک در ده هزار مسیر کانولا رو شستشو بدین....

همکاران عزیز....در فرایند رگ گیری بیمار درد میکشه....بهش حق بدین....هی ازتون بپرسه....مطمئنید که این رگ خوبه....رگم پاره نمیشه؟...اون که نمیدونه شما چقدر مهارت دارید....اعتمادشو جلب کنید....من غالبا با بیماران شوخی میکنم....!!!!!!(غیر اخلاقیه نه)

بهشون میگم تو راحت دراز بکش...بذار من رگ بگیرم...خودت مشتری میشی.....

البته قبل از رگ گیری هم بهش میگم که کدوم رگو میخوام بگیرم....

کانولا رو از بالا وارد رگ میکنم....هر چی فاصله ورود کانولا به رگ کوتاه تر باشه....و به اصلاح زیر جلد حرکت نکنه...حس درد و لمس کمتری منتقل میشه...

در اخرین لحظه هم از بیمار میخوام یه نفس عمیق بکشه...این هم به ریلکس شدنش کمک میکنه...هم حواسش رو پرت میکن...تا درد کمتری احساس کنه....