من : سرم  رو بدون اینکه الکل بزنم وصل میکنم... کلی باکتری رو میریزم توی بدن شما.

قنادباشی: از روغن درجه سه واسه شبرینی پزی استفاده میکنه .... میریزه توی بدن من.

اتوبوس شهری : دود گازوئیل نیمه سوخته رو با کلی ترکیبات سمی دیگه .... میریزه توی تن همه.

مرغدار: هورمون اضافی به جوجه میده ، درستش میکنه شتر مرغ .... میریزه توی تن همه.

دامدار: توی شیر آب (من میگم آب شما بخون هر آشغال دیگه) میریزه توی شیر... میریزه توی تن همه.

باغدار: سم اضافی و کود اضافی پای درخت میریزه ، میره توی بافت میوه ... میریزه توی تن همه.

تعویض روغنی: روغن اضافی ور میریزه توی جوب ، میره جنوب شهر توی بافت سبزی .... میریزه توی تن همه.

آقای همسایه میره پیک نیک : پلاستیک و پوست هندونه و پوست تخمه رو میریزه توی طبیعت ، میکروب جمع میشه ، رشد میکنه ... میریزه توی تن همه.

رفتگر خیابون : زباله رو یکی در میون جمع میکنه ، با بی دقتی قسمتیش میریزه کف آسفالت ، بچه رد میشه لباسش آلوده میشه ... آلودگی میره توی تنش.

آقای دکتر : آنتی بیوتیک اضافی و کورتون واسه یه سرماخوردگی ساده تجویز میکنه ، که همه بگن خیلی با سواده ... بدن بیمار به آنتی بیوتیک مقاوم میشه ... دفعه بد وخامت صدمات بدنش بیشتر میشه.

پیتزایی سر کوچه: با روغن چند بار مصرف و دستای کثیف بی دستکش ، پیتزا درست میکنه .... آلودگی رو میریزه توی شکم بچه محل ها.

استاد دانشگاه: از روی بی حوصلگی چند را پروژه میده دانشجو هاش ، نتایج رو جمع میکنه چاپ میکنه .... سر خوردگی و راه تقلب رو میریزه توی فکر دانشجو.

وارد کننده (این یک رو دلم نمیاد بگم عزیز، خیانته اگه بگم): جنس به درد نخور  چینی رو  وارد میکنه ، همه جور بلا رو میریزه توی تن و روح همه.

سیاستمدار با شخصیت: به خاطر رای آوردن هزار تا دروغ و وعده تو خالی رو اختراع میکنه ... میریزه توی روح و روان همه.

فیلم ساز با فرهنگ: به جای ارائه الگوی قشنگ ، از روش " ادب از که آموختی ، از بی ادبان " هزار تا رفتار نا هنجار رو به نمایش میذاره ، میریزه توی روح و روان همه.

طراح لباس خلاق : به جای فکر کردن روی شاخصه های فرهنگی و جغرافیایی و اقتصادی برای تولید لباس ، میشینه از روی شبکه های ماهواره ای یه دزدی مدل میکنه میریزه توی روح و روان همه.

همه ... همه .... چرا ما کارمون رو درست انجام نمیدیم... چرا ما فکر میکنیم کار فقط واسه اینه که پولی در بیاریم.... چرا همه مون فکر میکنیم این دیگرونن که باید کارشون رو درست انجام بدن ... و ما اگه درست انجام نمیدیم... حق داریم؟

چرا به طبیعت و حفظ محیط زیست بی اهمیت هستیم؟ چرا سلامتی جمعی برامون مهم نیست ؟ چرا دست به دست هم نمیدیم تا زندگی جمعی مون بهتر بشه ؟ چار هر کدوممون تنها به فکر خودمونیم .... چرا ؟

با این همه پیشرفت سطح سواد ... هنوز به روش قرون وسطی ... فکر میکنیم ... منافع فردی ما با منافع جمعی گره نمیخوره؟

ما داریم یه خودکشی دست جمعی انجام میدیم.... من قصد سیاه نمایی ندارم... اما فکر نمیکنم خوش باوری ساده لوحانه هم  بتونه مانع از بروز حقیقت بشه... که :

ما داریم یک خودکشی دسته جمعی طرح ریزی میکنیم.

این روزها با فرمایش رهبر معظم انقلاب آقای خامنه ای، مبنی بر تاکید بر تولیدات داخلی ، بودجه های زیادی صرف بررسی میشه ... چرا کسی گوش تولید کننده داخلی رو نمیگیره که تو  هم موظفی جنس با کیفیت به مشتری بدی و تو در قبال محصولات متعهد هستی که نواقص رو بر طرف کنی ؟

چرا کارگر خط تولید پراید ، درب ماشین رو خوب رگلاژ نمیکنه ، چرا کنترل کیفیت متوجه این عدم رگلاژ نمیشه ، چرا تعمیرکاران گارانتی هم توجه نمیکنن ، و فقط به فکر گرفتن پول بابت تعویض روغن اجباری اند؟

چرا هر روز میوه گرون تر میشه ، اما کیفیت و بسته بندی بهتر نمیشه ، و ما باید میوه پلاسیده و پوسیده را به قیمت بالا بخریم و بریزیم توی سطل زباله ، پس این بازرسان بازار کجا هستن ؟ چرا ما باید با کارگر بی ادب و نزاکت سر دو تا گوجه پلاسیده ، دهن به دهن بشیم.

خوبه اونم بیاد بیمارستان ، من دارو ی بچه شو نصفه بزنم یا اصلا نزنم ، دارو رو ببرم ناصر خسرو بفروشم؟

این درسته که فقط و فقط به فکر منافع شخصی خودمون باشیم ، و ساده لوحانه فکر کنیم که دیگرون نباید اینگونه باشند؟

به یمن خدمات دولت ، برخی زیر بناهای اقتصادی داره شخم میخوره ، هرس میشه ، وجین میشه ، زمین داره نفس میکشه ، سخته ، بی محصولی و منتظر رشد بذر بودن برای هر کسی سخته ، اما :

اگر بذرهایی که پاشیده میشه آفت زده باشن ، شخم زدن بی فایده س.

هر چی میخوام هیچی نگم ... نمیشه ... میخوام با احترام به همه .... با گوشه و کنایه و ایهام بگم نمیشه ....

آدم که کوتاه باشه .... قد دیگرون رو هم با قد خودش می سنجه.

متاسفم که اینو میگم ... خیلی متاسفم .... خیلی خیلی متاسفم ..... به عنوان کسی که حداقل در زمینه مراقبت از سرطان ... حرف برای گفتن داره .... هرگز توی این مملکت ازم هیچ مقامی نپرسید  واسه بهبود کیفیت چی کار کنیم ؟ واسه استاندارد کردن چیکار کنیم..اصلا ابولی خرت به چند.. اینجا رو بلا تشبیه ... کردم چاه .... دلتنگی ها ، سعی میکنم با کندن چاه (بازم میگم بلاتشبیه ) درد دلم رو تسکین بدم.

چرا اونی که اصلا کار بلد نیست ،عقده ای و عقب مونده و بی عرضه س ، پشت میزه ... اونی که بلده ، دلش میسوزه و عملکردش اینو نشون میده... گوشه خونه نشسته ... خون دل میخوره.

چرا اینجا اینجوریه ؟ چرا ما داریم اینگونه خودکشی جمعی میکنیم ؟ چرا درستکار نمیشیم؟

چرا هیجان زده و با عجله میخوایم همه چیز رو سر هم کنیم ، تا فقط و فقط منافع خودمون تامین بشه؟

متاسفم برای خودمون ... متاسفم.....

اما یادمون باشه ....

"چاه کن همـیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه ته چاهه"

                     این جهان کوه است و فعل ما ندا

                                                                  سوی ما آیـــــــــــــد نداها را صدا

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.

 منابع جهت مطالعه بیشتر:  داستان لقمان و کار گل