قبل از اختراع لامپ توسط توماس عزیز ، مردم شبها از نور کمتری بهره مند بودند .شمعی بود یا فانوسی که فقط بخش محدودی از خانه راروشن میکرد. این مسئله بسیار هوشمندانه بر روی بدن ما تاثیر مثبت داشت. وقتی نور روز با غروب به پایان میرسید ، نور کمتری به چشمها می رسید ، در نتیجه شدت پیامهای ارسالی از چشم به مغز کاهش پیدا میکرد. مغز هم با ترشح هورمونهای خاصی ، فرد را آماده خواب می نمود .

دمای بدن را کاهش میداد ، دستور بازسازی عضلات و عروق را صادر میکرد و در نهایت فرد به خواب میرفت. مطالعات نشان داده که کمبود خواب بزرگترین عامل استرس زای آسیب زننده به بدن محسوب میشود. همه ما دوره ای از زندگی کم خوابی شدید را تجربه کرده ایم . کم خوابی قدرت حافظه را کاهش می دهد  ، فرد را تحریک پذیر و عصبی میکند ، از نظر اجتماعی حس منفی اندیشی ایجاد مینماید ، قدرت تصمیم گیری در امور سریع را کاهش میدهد و سیستم ایمنی انسان را تضعیف میکند.

ضعیف شدن سیستم ایمنی فرصت باز سازی و دفاع بدن را در مقابل عوامل آسیب زننده کاهش میدهد.

این روزها آفتهایی مثل لامپهای پرنور ، تلویزیون و کامپیوتر بدن انسان را به خواب کمتر عادت داده اند . ما دیگر متوجه کمبود خواب خود نمی شویم ، اکثر مواقع کمتر از 6 ساعت میخوابیم ، بدن تا فرصت پیدا کند ، خودش را بازسازی کند بیدار میشویم و به آغوش محیط پر استرس شهر باز میگردیم. اگر فامیل مسنی در روستا داشته باشید ، و  چند روزی میهمانش شوید ، متعجب خواهید شد ، ساعت 9 شب می خوابند و با وجود کهولت سن ، بدنی به مراتب قوی تر از من و شما در مقابل بیماری دارند.

نمیخوام در مورد این مقدار خواب روده درازی کنم. فقط میخواستم این عادت خوب از دست رفته را گوشزد کنم. خودتان می توانید اگر علاقه داشتید یک جستجویی در اینترنت انجام بدهید . هرچند دانستن چندان کمکتان نمیکند باید در زندگی بکار ببرید.

شبها الکی خونه رو پر نور نکنید ، پای تلویزیون بهت زده ننشینید. کافئین را از ساعت 8 شب مصرف نکنید. طوری تنظیم کنید که 8 ساعت بخوابید.... این تنها راه کاهش این عامل استرس زا است.

 خواننده گرامی سلام ؛ 

با تواضع و ادب ...سایت "ایران انکو" پیرامون موضوعات سرطان به قلم نگارنده  افتتاح شد .

بازدید ، نظرات و نوشته های شما دلگرمی بخش خواهد بود.