----------------------------

فلسفه طب - ريشه بيماريها

ترس از فقر، ترس از تنھائي، ترس از بي آبروئي، ترس از سرزنش و... جملگي معلول ترس از نابود شدن و احساس

نابودي است كه بشر را به ھراس و جدال و حرص و اعمال تبھكارانه ميكشد و رنجور و ديوانه ميكند. و لذا حكيم مؤمني كه

اصولاً اسوة فقر با فخر و عزّت و تنھائي با ھويت و شرافت است و آبرو و حيثيت او در گرو اتھامات مردمان جاھل نيست منشأ

صدور سلامتي در مردم است. درقرآن كريم نيز آمده است كه ترفند شيطان اينست كه انسان را از فقر و تنھائي و مرگ مي

ھراساند و سپس بسوي گناھان وسوسه ميكند و به دوزخ مي كشاند.


از کتاب " فلسفه طب " استاد خانجاني

-------------------------------------------------------

تظاهر ، ريشه بيماري ها


" تظاهر " ريشه ھمه امراض و رنجھاي ناخواسته بشر است : تظاھر به بدبخت و ناتوان و مظلوم بودن، تظاھر به عاشق و

مسئول و خردمند ومتدين بودن، تظاھر به قدرتمند و توانا

بودن و.... و اين به معناي دروغ ھمان ام الفساد تن و روان و دل

بشر است. بيماريھا فسادھاي وجود بشرند و معلول رياكاريھاي وي.

تظاھر به چيزي كه نيستي ھمانا تظاھر به نيستي است. و اين ابتلاء به نيستي است و علت العلل تباھيھا و بيماريھا و زجرھا

كه فرد رانھايتا ًمشتاق بمرگ و نيستي ميكند و اين حق

نادانسته و جبري ھرتظاھر و تمارضي است كه انسان بطرزي جادوئي به آن مبتلا ميشود.

براستي كه امراض و رنجھاي بشري جادوئي ترين وقايع در زندگي بشر ھستند كه بر حكمت و علمي فوق منطقي استوارند.

قسمتي از کتاب " درد خدا" استاد علي اکبر خانجاني

بيماري،طنين کلام خدا در بدن


مبارز? فيزيكي بر عليه بيماري احمقانه ترين مبارز? بشر است .

ھر درد ي ، سخن خداوند با صاحب درد مي باشد از درب وجود و ھيكل بيمار . و اين نزديك ترين و بيواسطه ترين رابط? خدا با بشر

است . لذا نبرد برعليه ھر دردي نبرد بر عليه خدا در خويشتن است .

بلكه بايستي به درد گوش داد و ھوش داد و آنرا شنيد و فھميد و پاسخ گفت . يعني ھر دردي ھمانا وحي تن است : طنين كلام خدا در بدن است .


از کتاب " درد خدا " استاد علي اکبر خانجاني

-------------------------------------------------------------------

علل بيماريها

آنچه كه در قلمرو دانش پزشكي بيماري ناميده مي شود عموماً يا علائم بيماري است و يا ميوه ھاي دردناك آن و نه خود بيماري

. و كل دانش و فن پزشكي فقط تلاش مي كند كه اين علائم را محو و منھدم سازد و عوارض آزار دھنده اش را فقط تسكين دھد

كه اين تسكين در موفق ترين حالتش نيز موقتي است . در جريان اين تلاش تنھا چيزي كه عملاً رخ مي دھد پيچيده تر شدن و

مزمن تر شدن بيماري است و از دست رفتن سرنخ ھاي اوليه اش . و آنچه كه به لحاظ رواني براي بيمار در جريان اين

نوع معالجات رخ مي دھد فرار از علل بيماري و تأمل و انديشه نكردن دربار? ماھيت و معنا و عملكرد بيماري در خويشتن است .


از کتاب " درد خدا " استاد علي اکبر خانجاني

------------------------------------------------------------

سلام

به نظر من بيشتر از اينکه مسئله ي بي اشتهايي مطرح باشه مسئله ي عوارض داروهاست، اين داروها آنقدر بيمار را اذيت ميکنه که حتي اگر اشتها داشته باشه ، فرد امکان خوردن و حتي آشاميدن رو از دست ميده و و اقعا نميتونه چيزي بخوره!!

البته بعد از دو سه روز آنقدر گرسنه ميشه که ديگه نيازي به اشتها داشتن نداره و به محض اينکه بتونه غذا بخوره بايد جبران اين دو سه روز گرسنگي و تشنگي رو بکنه....!

ممنون از مطلب خوبتون

به اميد شفاي همه ي بيماران